Rozdział 13

-Zaczekasz na mnie po treningu?- poprosiła Lilli, gdy wchodziłyśmy na Allianz

-Jasne, poczekam, wrócimy razem- uśmiechnęłam się i skręciłam w stronę mojego gabinetu. Musiałam wypełnić dużo różnych dokumentów. Nikt do mnie dzisiaj nie przyszedł, a Bayernu miał krótszy trening. Gdy Lilka poszła się przebierać, ja czekałam na nią przy recepcji. Zauważyłam Mitchella Weissera idącego w moim kierunku

-Heej bejbe, może wyskoczysz ze mną gdzieś dzisiaj?

-Yyy- byłam zaskoczona, nie wiedziałam co powiedzieć.

-Sorry Mitch, ona idzie ze mną- zawołał Holger, obejmując mnie ramieniem.

-Sorry Holger, ale nie idę z Tobą.- powiedziałam gdy odeszliśmy kawałek dalej.

-Jak to?

-Obiecałam Lilly, że wrócę z nią do domu.

-Echh- obrońca był zawiedziony,

-Przyjadę później, jak chcesz. Pa kochanie – wspięłam się na palce i pocałowałam Go w policzek.

-Dobrze, czekam o 17. Pa.

Pobiegłam do wyjścia.

-Cześć Evy! Co tak długo.

-Weisser zaprosił mnie na randkę.

-hahahhahaah. Suchar.

-Chodź, jedziemy.- powiedziałam i wsiadłyśmy do auta. Byłyśmy już niedaleko od  domu, przejeżdżałyśmy na zielonym świetle, gdy zauważyłam auto pędzące na nas z prawej strony. Chciałam wyhamować, ale nie udało się. Samochód uderzył w nas z dużą siłą. Stoczyłyśmy się na  pobocze i uderzyłyśmy w drzewo. Zszokowani przechodnie wezwali pogotowie.

*Holger*

Martwiłem się o Nią. Wybiła 18, a jej nadal nie było. Mogła chociaż zadzwonić, że nie przyjdzie. Usłyszałem dzwonek telefonu. Odebrałem telefon z nadzieją, że to Evy. To jednak nie była ona, tylko Philips.

-Holger! Ubieraj się, zaraz będę.

-Po co?

-Jedziemy do szpitala.

-Jak to? Dlaczego?- zapytałem przeczuwając najgorsze.

-Evy i Lilka miały wypadek.

-Nie! Jak to?!

-Jakieś auto w nie wjechało.

*

Parę minut później przyjechał Philips. Udaliśmy się do szpitala. Już na miejscu spotkaliśmy Manu. Po chwili wbiegł Mario.

-Przepraszam, gdzie znajdziemy Lilianę Neuer i Evelyn Lahm?- zapytał Manuel, ponieważ był najbardziej opanowany.

-Sala 226, zaprowadzę panów.- powiedziała pielęgniarka kierując się w stronę windy. Gdy doszliśmy na miejsce, czekaliśmy na lekarza.

-Dzień dobry, panowie do panienek Lahm i Neuer?- Są panowie z rodziny?

-Em tak.- powiedzieliśmy razem,

-No więc zapraszam do gabinetu.

-Co z nimi?- zapytał od razu Mario.

-Na razie są obie w śpiączce, a ich stan jest stabilny.- odetchnęliśmy z ulgą.- panna Neuer ma wstrząśnienie mózgu  i miała operację prawej nogi.

-Ale będzie mogła grać?- zaniepokoił się Manuel.

-Owszem, będzie. Panienka Lahm ma zaś złamaną rękę i przebyła operację.

-Jaką operację?!- Philips już nie panował nad emocjami.

-Złamane żebro wbiło się w płuco. Dziewczyny miały szczęście, gdyby jechały szybciej- obie nie przeżyłyby.

W myślach dziękowałem Bogu, że Evelyn nie lubi szybkiej jazdy.

-Możemy je zobaczyć?-zapytał z nadzieją Mario.

-Oczywiście. Ale będziemy je wybudzać dopiero jutro, jeżeli ich stan na to pozwoli. Udaliśmy się do ich Sali. Siedzieliśmy w ciszy aż do późnego wieczora.